W literaturze przedmiotu wyróżnia się dwa typy polityki rodzinnej:

• politykę wyraźnie adresowaną do rodziny (explicite),
• politykę pośrednią (implicite).

Polityka rodzinna adresowana bezpośrednio do rodziny określa szczegółowo działania (np. programy), których świadomym zamiarem jest osiągniecie określonych celów dotyczących rodziny jako całości lub roli osób indywidualnych w rodzinie. Polityka rodzinna kierowana bezpośrednio do rodziny obejmuje między innymi politykę ludnościową, świadczenia socjalne związane z opieką i wychowaniem dzieci, świadczenia dla pracujących rodziców, opiekę zdrowotną nad matką i dzieckiem itd. W krajach prowadzących bezpośrednią politykę rodzinną często powoływane są specjalne instytucje usytuowane w strukturze rządu, powołane dla koordynacji działań na rzecz rodziny.
Na politykę rodzinną implicite składają się działania podejmowane w innych dziedzinach polityki państwa, realizujące cele bezpośrednio nie związane z rodziną, ale takie które pociągają za sobą konsekwencje dla funkcjonowania rodziny, jak na przykład polityka przeciwdziałania bezrobociu, polityka podatkowa[1].