z części badawczej pracy mgr

W procesie resocjalizacji niezmiernie istotna jest także możliwość aktywnego spędzania wolnego czasu. Najbardziej ulubione formy spędzania wolnego czasu przez młodzież przedstawia tabela 21 i wykres 11.

Tabela 21. Sposoby spędzania wolnego czasu przez wychowanków

Źródło: badania własne

Wykres 11. Sposoby spędzania wolnego czasu przez wychowanków

Źródło: opracowanie własne

Największa liczba wychowanków – 42,8% czas wolny spędza głównie na oglądaniu telewizji, a co piąty na słuchaniu muzyki. Jedynie 10 osób, co stanowi 28,6% ogółu badanych deklaruje, że uprawia w tym czasie sport. Jedynie trzech chłopców spędza czas w inny sposób: 5,7% (2 osoby) rozwija swoje zainteresowania, a 2,9% (1 osoba) czyta książki.

Mając na uwadze fakt, że w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Wałbrzychu działają różne sekcje tematyczne, gdzie młodzież mogłaby rozwijać własnezainteresowania zadano młodzieży pytanie o możliwości uczestnictwa w tego rodzaju zajęciach oraz o przyczynach braku zgłoszonego akcesu.

Tabela 22. Akces w różnego rodzaju zajęciach

Źródło: badania własne

Wykres 12. Akces w różnego rodzaju zajęciach

Źródło: opracowanie własne

Okazuje się, że młodzież niechętnie uczestniczy w zajęciach organizowanych przez Ośrodek. Odpowiedzi negatywnej udzieliło 65,7%. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy są: brak atrakcyjnej formy zajęć oraz leniwość wychowanków. Tych osób, które biorą udział w tego rodzaju zajęciach jest 34,3%. Najczęściej biorą one udział w sekcji sportowej. Można jednak zauważyć, że nie wszyscy chłopcy, którzy w poprzednim pytaniu wskazali, że w chwilach wolnych uprawiają sport, bierze udział w sekcji sportowej.

Tabela 23. Zajęcia podczas których działania resocjalizacyjne przynoszą pożądane efekty

Źródło: badania własne

Analiza badawcza ujawniła, że ponad połowa chłopców – 54,3% uważa, że działania resocjalizacyjne przynoszą pożądane efekty w trakcie zajęć o charakterze rozrywkowym, co oznacza, że młodzież woli łączyć przyjemne z pożytecznym.  Ponad 28% osób jest zdania, że takim momentem są wykonywane wspólnie z przez wychowawców i wychowanków prace, np. na rzecz ośrodka czy środowiska lokalnego. Jedynie 17,1% ankietowanych woli brać udział w zajęciach o charakterze indywidualnym.

Następne interesujące mnie zagadnienie dotyczyło opinii wychowanków na temat zmiany ich zachowania po przybyciu do placówki. Uzyskane dane przedstawia tabela 24.

Tabela 24. Opinia badanych na temat zmiany zachowania po przybyciu do Ośrodka

Źródło: badania własne

Wykres 13. Opinia badanych na temat zmiany zachowania po przybyciu do Ośrodka

Źródło: opracowanie własne

Największa liczba ankietowanych – 40,0% jest zdania, że ich zachowanie po przybyciu do Ośrodka nie zmieniło się. Sądzą tak głównie najstarsi ankietowani. Nieco mniej osób – 34,3% twierdzi że ich postępowanie uległo poprawie, natomiast 25,7% uważa, że pobyt w placówce nie wyszedł im na dobre. Poprawę swojego zachowania deklarują głównie najmłodsi respondenci.

Tabela 25. Opinia badanych na temat zachowania po powrocie do domu rodzinnego

Źródło: badania własne

I choć w poprzednim pytaniu 34,3% ankietowanych stwierdziło, że jego zachowanie uległo poprawie, to jednak 28,6%  po powrocie do domu zamierza zmienić swoje życie izolując się od poprzedniego środowiska. Ponad 37% nie wie jeszcze, czy uczyni swoje życie innym, a 34,3% deklaruje powrót do poprzedniego zachowania.

Tabela 26. Opinia badanych na temat skuteczności pobytu w Ośrodku

Źródło: badania własne

Wykres 14. Opinia badanych na temat skuteczności pobytu w Ośrodku

Źródło: opracowanie własne

Analiza badawcza wykazała, że 22,2% chłopców ma nadzieję, że pobyt w placówce zmieni ich życia na lepsze. 8,6% uważa, że trudno na to liczyć. Nieco ponad 14% deklaruje, że ich pobyt w Ośrodku nie odniósł żadnego pozytywnego skutku. Choć największa liczba ankietowanych – 54,3% udzieliła odpowiedzi „nie wiem” może to także świadczyć o tym, że nie są oni w pełni świadomi tego, co chcą w życiu robić, i w jaki sposób naprawdę pobyt wpłynął na ich dotychczasowe życie.