Kluczem do zhumanizowania kształcenia przesiąkniętego technologią komputerową jest gruntowna zmiana programów kształcenia. Programy oparte na dotychczasowym układzie przedmiotowym wpasowanym w system klasowo-lekcyjny wymagają od społeczeństw znacznych wydatków. Dopóki system ten miał na celu danie wykształcenia raz na całe życie, był wysoce efektywny. Model ten zakładał na wejściu człowieka ubogiego w wiedzę i surowego pod względem umiejętności a na wyjściu człowieka wykształconego ostatecznie.
Dziś model ten stoi w jaskrawej sprzeczności w zderzeniu z rzeczywistością i potrzebami społecznymi. Stał się on także wysoce niewydolny a próby jego kosmetycznego poprawiania wzmagają jedynie koszty edukacji. Wyraźnie uwidacznia się potrzeba stworzenia nowego modelu zakładającego permanentność kształcenia. Sądzę też, że niewydolność obecnego systemu wiąże się ze skostniałym podziałem na przedmioty. Przyrost wiedzy postępujący w tempie geometrycznym, obserwowany w wielu dziedzinach powoduje, że coraz bardziej poszczególne przedmioty są od siebie oderwane, co powiększa niewydolność systemu jako całości nie tylko na płaszczyźnie poznawczej, ale przede wszystkim emocjonalnej. Stworzona została sytuacja, w której ciągle matematyzowaliśmy edukację, zapominając o źródłach naszej egzystencji.
Uczący się będąc nie przygotowany do odbioru światowej informacji, gubi się w jej rozległym nurcie. Sprzyjać to będzie pogłębieniu się postaw alienacyjnych, niepożądanych społecznie. Z tego też względu kształcenie komputerowe samo w sobie nie może być istotą funkcji edukacyjnej, jak ma to miejsce obecnie, lecz musi być związane z całym systemem edukacji, aby stworzyć nową jakość nie sfrustrowanego i nie wyalienowanego społecznie człowieka doby informacyjnej. Jest to możliwe tylko w przypadku odpowiednich działań nauczyciela podejmowanych od pierwszych dni pobytu dzieci w szkole. Dlatego wbrew tu i ówdzie panującym poglądom, jakoby komputery powodowały wyeliminowanie nauczyciela z procesu kształcenia, raczej należy liczyć się ze wzrostem jego roli.
Edukacja jest jednym z najważniejszych aspektów rozwoju człowieka. Odgrywa ona kluczową rolę w kształtowaniu osobowości, umiejętności i postaw młodych ludzi. Jednak tradycyjne metody kształcenia często koncentrują się tylko na przekazywaniu wiedzy teoretycznej, przy jednoczesnym pomijaniu potrzeb emocjonalnych i duchowych uczniów. Dlatego ważne jest, aby zhumanizować kształcenie, by przygotować młodych ludzi do pełnego i satysfakcjonującego życia.
Jednym z kluczowych elementów zhumanizowania kształcenia jest zwiększenie indywidualizacji. Każdy uczeń jest inny i ma inne potrzeby i zainteresowania. Dlatego ważne jest, aby dostosować program kształcenia do indywidualnych potrzeb ucznia, tak aby mógł on rozwijać swoje talenty i pasje.
Kolejnym ważnym elementem jest zwiększenie empatii i wzajemnego zrozumienia. Uczniowie powinni być uczeni, jak rozumieć i akceptować różnorodność, a także jak rozwiązywać konflikty w sposób etyczny i zgodny z wartościami.
Humanizacja kształcenia oznacza także zwiększenie zaangażowania uczniów w proces edukacyjny. Uczniowie powinni być uczestnikami, a nie tylko biernymi słuchaczami. Dlatego ważne jest, aby zwiększyć ilość projektów i prac badawczych, które pozwolą uczniom na rozwijanie swoich umiejętności i wykorzystanie ich wiedzy w praktyce.
Ostatnim ważnym elementem jest zwiększenie dostępności do zajęć pozalekcyjnych, takich jak zajęcia artystyczne, sportowe, czy też zajęcia dla rozwijania umiejętności.
Edukacja jest jednym z najważniejszych czynników, które wpływają na rozwój i przyszłość człowieka. Jednym z celów edukacji jest zhumanizowanie kształcenia, czyli dostosowanie go do potrzeb i możliwości ucznia. Oznacza to, że nauka powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb i możliwości każdego ucznia, a nie tylko do wymagań programu nauczania.
Humanizacja kształcenia oznacza również, że nauczyciele powinni być świadomi potrzeb i możliwości swoich uczniów, a także brać pod uwagę ich indywidualne cechy i potrzeby. Nauczyciele powinni być przygotowani do pracy z różnymi grupami uczniów, a ich metody pracy powinny być dostosowane do potrzeb i możliwości każdego ucznia.
Integracja w nauczaniu całościowym jest jednym ze sposobów na zhumanizowanie kształcenia. Polega ona na łączeniu różnych dziedzin wiedzy w jedną całość, co pozwala uczniom na lepsze zrozumienie i przyswojenie wiedzy. Dzięki temu uczniowie mogą widzieć powiązania między różnymi dziedzinami i lepiej zrozumieć ich znaczenie.
Edukacja globalna jest kolejnym ważnym elementem zhumanizowania kształcenia. Polega ona na kształtowaniu postaw proekologicznych i prospołecznych oraz uczeniu dzieci i młodzieży, jak być odpowiedzialnym i aktywnym obywatelem świata.
Zadaniem wychowania jest przygotowanie młodego człowieka do życia w społeczeństwie, dlatego ważne jest, aby w procesie kształcenia brało się pod uwagę potrzeby i możliwości ucznia. Dzięki zhumanizowaniu kształcenia, uczniowie będą mogli sami poszukiwać wiedzy, która ich interesuje.
Edukacja jest ważnym elementem rozwoju każdego człowieka, a także jednym z kluczowych czynników społecznego postępu. Jednak bardzo często kształcenie jest traktowane wyłącznie jako narzędzie do osiągania sukcesu zawodowego, zaniedbując jego ważniejsze aspekty, takie jak rozwój osobowości, empatii i odpowiedzialności. Aby zhumanizować kształcenie, konieczne jest przede wszystkim zmiana podejścia do nauczania i uczenia się.
Pierwszym krokiem do zhumanizowania kształcenia jest zwiększenie autonomii uczniów. Oznacza to, że uczniowie powinni mieć więcej możliwości decydowania o swoim rozwoju i kształceniu, a nauczyciele powinni pełnić rolę mentorów i doradców. Dzięki temu uczniowie będą bardziej zaangażowani w proces uczenia się i lepiej zrozumieją swoje potrzeby edukacyjne.
Kolejnym ważnym aspektem zhumanizowania kształcenia jest zwiększenie empatii i wzajemnego zrozumienia w relacjach między nauczycielami a uczniami. Nauczyciele powinni być świadomi różnic indywidualnych uczniów i dostosowywać swoje metody nauczania do ich potrzeb, a uczniowie powinni być uczeni, jak szanować i rozumieć różnice między ludźmi.
Równie ważne jest, aby kształcenie było skoncentrowane na rozwijaniu kompetencji społecznych, takich jak komunikacja, praca zespołowa i rozwiązywanie problemów. Umiejętności te są niezbędne do funkcjonowania w społeczeństwie i są ważne dla indywidualnego sukcesu.
