część praktyczna pracy magisterskiej

Przedstawienie wyników badań to kluczowy element każdej pracy dyplomowej, a zwłaszcza pracy magisterskiej. To właśnie w tej części pracy autor przedstawia efekty swojej pracy badawczej i odnosi je do hipotez, które zostały sformułowane na wstępie. Ważne jest, aby wyniki były prezentowane w sposób klarowny i zrozumiały, a jednocześnie precyzyjny i naukowy. Odbiorca powinien mieć możliwość szybkiego zrozumienia, co wynika z przeprowadzonych badań, jak dane zostały zebrane i w jaki sposób można interpretować uzyskane wyniki.

Ważnym elementem prezentacji wyników badań jest przemyślany wybór metod wizualizacji danych. Tabele, wykresy i diagramy mogą być niezwykle pomocne w przedstawieniu skomplikowanych danych w przystępny sposób. Tabele są najczęściej używane do prezentacji szczegółowych wyników ilościowych, takich jak wyniki testów statystycznych, średnie wartości czy odchylenia standardowe. Z kolei wykresy pozwalają na szybkie zobrazowanie trendów, porównań i zależności między zmiennymi. W pracy magisterskiej warto korzystać zarówno z tabel, jak i wykresów, aby uzyskać jak najlepszy efekt komunikacyjny. Nie wolno jednak przesadzać z ich ilością – ich nadmiar może wprowadzać chaos i sprawić, że wyniki staną się mniej czytelne.

Kiedy wyniki są już przedstawione w formie graficznej lub tabelarycznej, należy pamiętać o ich właściwej interpretacji. Nie wystarczy samo zaprezentowanie danych – konieczne jest omówienie tego, co z nich wynika. Interpretacja wyników powinna być prowadzona w odniesieniu do celów badań i postawionych hipotez. Należy dokładnie wyjaśnić, jakie wnioski można wyciągnąć na podstawie zaprezentowanych wyników i jakie mają one znaczenie w kontekście szerszej literatury przedmiotu. Warto tutaj odwołać się do wcześniejszych badań i zwrócić uwagę na to, czy nasze wyniki są zgodne z dotychczasowymi ustaleniami, czy może stanowią nowość, która wnosi coś nowego do dziedziny nauki.

Prezentując wyniki badań, warto również zwrócić uwagę na ewentualne ograniczenia badania. Jest to niezwykle ważne, ponieważ żadne badanie nie jest pozbawione pewnych ograniczeń – czy to wynikających z metodologii, próby badawczej, czy też samego procesu zbierania danych. W pracy magisterskiej należy zatem uwzględnić wszelkie czynniki, które mogły wpłynąć na wiarygodność wyników i ich interpretację. Takie podejście pokazuje, że autor pracy jest świadomy potencjalnych problemów i ograniczeń swojego badania, co zwiększa wiarygodność jego pracy.

Kolejną istotną kwestią przy przedstawianiu wyników badań jest konsekwentne stosowanie terminologii naukowej i precyzja językowa. Wyniki muszą być opisane w sposób zrozumiały, ale jednocześnie zgodny z językiem naukowym danej dziedziny. Warto unikać niejasnych sformułowań i nadmiaru ogólników, które mogą wprowadzać w błąd lub utrudniać zrozumienie treści. Niezwykle istotne jest również odpowiednie stosowanie terminologii związanej z metodologią badawczą oraz statystyką, jeśli wyniki oparte są na analizach ilościowych. Brak precyzji w tym zakresie może prowadzić do nieporozumień i błędnych wniosków.

Nieodłącznym elementem prezentacji wyników badań jest również ich porównanie z literaturą przedmiotu. Praca magisterska nie powinna być odizolowanym tworem – jej wyniki muszą być interpretowane w kontekście dotychczasowych badań w danej dziedzinie. W tym celu warto odwoływać się do literatury omawianej w rozdziale teoretycznym. Porównanie wyników własnych z wynikami innych badaczy pozwala nie tylko lepiej zrozumieć znaczenie własnych ustaleń, ale także uwiarygodnić przedstawiane wyniki.

W kontekście pracy magisterskiej, przedstawienie wyników badań powinno również uwzględniać cele badawcze oraz pytania badawcze sformułowane na początku pracy. Należy zadbać, aby prezentowane wyniki odpowiadały na te pytania i pozwalały na ocenę hipotez. W pracy empirycznej niezbędne jest, aby wszystkie wyniki były przedstawione w logicznym porządku, zgodnym z kolejnością stawiania pytań badawczych i wytycznymi metodologicznymi.

Na zakończenie należy zwrócić uwagę na to, że wyniki badań muszą być rzetelne i wiarygodne. W pracy magisterskiej nie ma miejsca na manipulacje danymi ani na ich selektywne przedstawianie. Każde badanie ma swoją wartość naukową, nawet jeśli uzyskane wyniki są inne od oczekiwanych czy nie potwierdzają hipotez. Ważne jest, aby być uczciwym w prezentacji wyników i otwartym na różne możliwości interpretacyjne. To właśnie ta rzetelność i uczciwość stanowią fundament wartości naukowej pracy magisterskiej.

Przedstawienie wyników badań to jeden z najważniejszych rozdziałów pracy magisterskiej. Wymaga precyzyjnego doboru narzędzi do prezentacji danych, starannej interpretacji wyników, odniesienia do literatury przedmiotu oraz uczciwego przedstawienia ograniczeń badania. Tylko w ten sposób można stworzyć solidną podstawę do dalszej dyskusji i wnioskowania, które stanowić będą finalną część pracy magisterskiej.

Z części praktycznej pracy magisterskiej

Tabela 1: Typ mózgu badanej młodzieży ze względu na płeć

Badania typów mózgu wskazują na to, że większość dziewcząt ma  umysł  kobiecy  –  69 %, a  chłopcy  mają  umysł  męski  w  46 %.  Dziewczęta  mają  umysł  z  cechami  męskimi  w  14 %, a chłopcy z cechami kobiecymi w 17 %. Większa grupa chłopców – 37 % ma cechy męsko-kobiece umysłu; wśród dziewcząt jest to w 17 %.

Tabela 2:     Style sensoryczne z podziałem na płeć

Badania stylów sensorycznych pokazują, że wśród 118 uczniów jest 39 % wzrokowców, około 19 % słuchowców a kinestetyków jest około 18 %. Styl mieszany reprezentuje grupa około 25 % osób.

W grupie dziewcząt, jak i chłopców jest  najwięcej  wzrokowców  –  odpowiednio  ok. 41 % i ok. 37 %. Na drugim miejscu wśród dziewcząt są słuchowcy – 26 %, a wśród chłopców kinestetycy – 20 %. Około 38 % chłopców reprezentuje styl mieszany, a ok. 12 % z nich to słuchowcy. Dziewczęta reprezentują kinestetyków w ok. 16 % i podobnie styl mieszany w ok. 17%.

Tabela 3: Style sensoryczne młodzieży z podziałem na typ szkoły

Biorąc pod uwagę typ szkoły, największą grupę wzrokowców stanowią uczniowie średniej szkoły ogólnokształcącej – 62,5 % poziomu,  najwięcej  słuchowców  jest  w  klasach  szkoły  podstawowej – 31,8 %, a kinestetycy i reprezentanci stylu mieszanego to największa grupa wśród uczniów szkoły technicznej – odpowiednio 26,2 % i 33,3 %.

Tabela 4:     Style uczenia się (podział ze względu na płeć i typ szkoły)

Badania stylów uczenia się wykazują, że większość badanych uczniów preferuje konkretne doświadczenie – 88,1 % i refleksyjną obserwację – 60,2 %.

Wśród chłopców przeważa konkretne doświadczenie – 78,3 %  i  refleksyjna  obserwacja – 70 %. Wśród dziewcząt dominuje konkretne doświadczenie – 98,3 %  i  równoznacznie  w  50 % – refleksyjna obserwacja i aktywne eksperymentowanie.

We wszystkich typach szkół dominuje konkretne doświadczenie – ok. 90 %, W szkole podstawowej:  refleksyjna  obserwacja  w  61,4 %,  a  aktywne  eksperymentowanie w 38,6%; w średniej szkole zawodowej: aktywne eksperymentowanie i refleksyjna obserwacja występują w równych proporcjach – po 50 %, a w szkole średniej ogólnokształcącej: refleksyjna obserwacja  w  71,9 %  a  aktywne  eksperymentowanie  w  28,1 %.  We  wszystkich  typach  szkół w najmniejszym stopniu występuje obszar zwany konceptualizacją (abstrakcjonizmem).

Tabela 5: Typy osób w badanej grupie młodzieży

Wśród badanej grupy osób ponad połowę stanowią odkrywcy – 50,8 %; ludzie czynu to 43%, myśliciele – 9,3 % i pragmatycy tylko 3,4 % uczniów.

W grupie 58 dziewcząt dominują dwa typy – człowiek czynu – 50 % i odkrywca – 48,3 %. Tylko jedna uczennica okazała się myślicielem – 1,7 % i nie ma w ogóle pragmatyków.

W grupie 60 chłopców przeważają odkrywcy – 53,3 %, ale są też ludzie czynu – 23,3 %, myśliciele – 16,7 % i pragmatycy – 6,7 %.

We wszystkich typach szkół  dominują  odkrywcy  –  ok. 50 %;  ludzie  czynu  to  ok. 40 % w szkole podstawowej oraz w średniej szkole zawodowej, a ok. 25 % w szkole średniej ogólnokształcącej. Około 15 % myślicieli jest w szkole ogólnokształcącej,  a  ponad  10 % w szkole podstawowej. Niewielki odsetek stanowią pragmatycy, których w ogóle nie ma wśród uczniów szkoły podstawowej, a w pozostałych szkołach stanowią mniej niż 10 %.

Łącząc style sensoryczne ze stylem uczenia się widać, że wśród wzrokowców najwięcej jest odkrywców – 45,7 % i ludzi czynu – 37 %. W grupie słuchowców – 50 % to odkrywcy, a 40,9 % to ludzie  czynu.  Wśród  kinestetyków  ponad  57 %  stanowią  odkrywcy,  28,6 %  to  ludzie  czynu, a 14,3 % to pragmatycy. Osoby  o  mieszanym  stylu  sensorycznym  są  jednocześnie  odkrywcami w ponad 55 %, ludźmi czynu w 37,9 % i myślicielami w 6,9 %.