Sztuka dla uczniów szkół podstawowych powinna obejmować podstawowe szkolenie w dwóch obszarach: poznanie technik i elementów sztuki (rysunek, kolor itp.) oraz poznanie wielkich artystów.
Możesz na przemian realizować projekty artystyczne i czytać książki o wielkich artystach. W przypadku projektów plastycznych na końcu tego rozdziału polecamy kilka materiałów do rysowania. Możesz też wykorzystać naukę o obrazkach, metodę stosowaną przez Charlotte Mason, pedagoga, który stworzył narrację jako narzędzie nauczania. Podobnie jak narracja, nauka o obrazkach wymaga od ucznia przyswojenia informacji, a następnie powtórzenia jej nauczycielowi.
Korzystając z książek o sztuce dla dzieci, które polecaliśmy w Materiałach, poproś dziecko, by przez jakiś czas uważnie przyglądało się obrazowi – dwie lub trzy minuty w przypadku młodszych dzieci, do dziesięciu w przypadku czwartoklasistów. Następnie zabierz obraz i poproś ucznia, by opowiedział ci o nim.
Na początku możesz być zmuszony do zadawania pytań naprowadzających. „Jakiego koloru jest strona X?” „Co robi mężczyzna z boku?”. Z czasem uczeń zacznie dostrzegać coraz więcej szczegółów i będzie je coraz dłużej zachowywał.
Kiedy czytasz biografię artysty, pamiętaj, by wykorzystać przynajmniej jeden z jego obrazów do studiowania obrazu.
Podobnie jak w przypadku innych przedmiotów, muzyka w klasach 1-4 jest kwestią kumulacji – zapoznania się z tym, co jest dostępne. Możesz wymagać od dziecka, by dwa razy w tygodniu spędzało około pół godziny na słuchaniu muzyki klasycznej. Większość bibliotek publicznych ma dość duży wybór muzyki klasycznej, którą można wypożyczyć. Zacznij od utworów przeznaczonych dla dzieci, takich jak Piotruś i Wilk, a potem wspólnie odkrywajcie nowe możliwości.
Kiedy dziecko po raz pierwszy słucha utworu, niech posłucha go dwa lub trzy razy z rzędu. Następnie dopilnuj, by odtworzyło go ponownie na początku kolejnego okresu słuchania. Znajomość rodzi przyjemność. Dziecko może wykonywać prace ręczne, takie jak Play-Doh lub kolorowanki o kompozytorze, którego słucha (patrz Materiały na końcu tego rozdziału), ale nic, co wiąże się ze słowami; jego uwaga powinna być skupiona na tym, co słyszy, a nie na tym, co czyta.
Nie ma prostego sposobu na „opowiadanie” symfonii. Pytanie dziecka, jak się czuło przy tej muzyce, ma wątpliwą wartość; prośba o nucenie melodii sprawdza się tylko wtedy, gdy dziecko potrafi ją nucić, a melodia jest nieskomplikowana. Sugerujemy, abyś po prostu dopilnował, żeby wysłuchało utworu co najmniej dwa razy (tańczenie razem z nim jest zawsze dobrym pomysłem).
Tak jak matematyka i czytanie są łatwiejsze dla dzieci, które przez całe życie słyszały wyliczanki i opowiadania, tak samo docenianie muzyki przychodzi w sposób bardziej naturalny dzieciom, których rodzice grają muzykę w domu. Najlepszym sposobem na kontynuację lekcji muzyki dla dziecka jest samodzielne zagranie utworu kilka tygodni później i słuchanie go w gronie rodziny. Puszczanie żywej muzyki klasycznej podczas wykonywania prac domowych i puszczanie cichej muzyki klasycznej podczas posiłków to dwa sposoby na zapoznanie rodziny z muzyką klasyczną.
Jeśli możesz sobie na nie pozwolić, lekcje fortepianu są dobrym rozwiązaniem. Ja (Jessie) uważam, że każde dziecko powinno uczyć się dwa lata gry na fortepianie (wszystkie moje tak robiły). Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli po dwóch latach nauki nie wykazywały zainteresowania, to trzymanie ich przy tym było stratą czasu i energii, a także przynosiło efekt przeciwny do zamierzonego, jeśli chodzi o ich miłość i docenianie muzyki.
Jeśli uczeń wykaże zainteresowanie jakimś instrumentem, postaraj się zapewnić mu lekcje. Jeśli to możliwe, podobnie jak w przypadku fortepianu, wymagaj dwóch lat lekcji, zanim uczeń zrezygnuje z nauki. Dwa lata to minimalny czas, jaki jest potrzebny, by zacząć cieszyć się instrumentem, a nie tylko z nim walczyć.
za SUSAN WISE BAUER i JESSIE WISE
