Ogólną charakterystykę rozwoju fizycznego oraz motorycznego przedstawia poniższa tabela[1]:
Tabela 1.
|
| 7-9 lat | Umięśnienie i kościec sformowane, ale
mało wytrzymałe na wysiłek. Reakcja nużenia się przy monotonii podniet. Brak zrostów trzonów kości z nasadami. Obniżenie się przyrostu wzrostu, wzmożenie się przyrostu masy ciała. Pierwsze oznaki refleksji. |
Duża potrzeba ruchowego wyżycia się. Zabawy towarzyskie. Ambicja popisu i
przodowania w zabawowych formach ruchu. Zabawy konstruktywne. Zainteresowanie regułą zabawy. Początek gry, powstanie ambicji współzawodnictwa. |
| 9-12 lat | Rosnący wciąż kościec. Niedostateczna
wytrzymałość na wysiłek. Formowanie się lędźwiowej krzywizny kręgosłupa. Słaba siła mięśni. Umiejętność ześrodkowania uwagi. Wysoki poziom zdolności koordynacyjnych. |
Gry ruchowe.
Zainteresowania gimnastyczne. Ambicje sportowe, głównie gry i sporty walki- u dziewcząt taneczne formy ruchu. Drugie apogeum motoryczności (złoty wiek). Skłonność do wędrówek. |
| 12-17 lat | Kończący się okres zrastania nasad
kostnych z trzonami. Skok pokwitaniowy, dojrzewanie płciowe. Chwiejność układu nerwowego. Dysocjacje ruchowe spowodowane zmianami proporcji ciała. |
Spadek zainteresowań ruchowych (głównie u dziewcząt). Niezręczność pubertalna (nieopanowanie). Męczenie się.
Zainteresowania konstruktywne. |
| 18-21 lat | Układ kostny, mięśniowy i nerwowy
sformułowane. Nie zakończony okres wzrostu chłopców. Wszechstronne dojrzewanie psychiczne i społeczne. |
Wszechstronność możliwości
ruchowych. Powrót harmonii w sferze psychomotoryki. |
| 21-40 lat | Pełnia psychicznego i fizycznego rozwoju. | |
| 40-60 lat | Obniżenie zainteresowań ruchowych. Skłonność do sedenteryzmu.
Skłonność do zaburzeń w obrębie układu krążenia. |
|
| powyżej 60
lat |
Kruchość układu kostnego. Wiotczenie mięśni. Ruchowe dysocjacje. | |
[1] Kozłowski S., Znaczenie aktywności ruchowej w rozwoju fizycznym człowieka, PWN Warszawa 1987.