Organizowanie dziecku zabaw o charakterze tematycznym

Mając na uwadze zagadnienie organizacji i realizacji preorientacji zawodowej, spytałam rodziców, czy umożliwiają dziecku zabawy tematyczne, w których odgrywa ono określoną rolę zawodową. Wyniki umieściłam w wykresie nr 23:

Wykres nr 23. Organizowanie dziecku zabaw o charakterze tematycznym.

prace

Źródło: opracowanie własne.

Niespełna połowa, bo 40% (8 osób) rodziców organizuje dziecku zabawy o charakterze tematycznym w stopniu częstym i stara się, aby były one zróżnicowane pod wieloma względami. Kolejne 30% (6 osób) umożliwia je od czasu do czasu. Pięć osób stanowiących 25% ankietowanych stara się organizować zabawy zawsze, gdy dziecko wyrazi zainteresowanie. Jedynie 5% (1 osoba), raczej nie bawi się z dzieckiem w zabawy o takim charakterze.

Wydaje mnie się, że zabawy, w których dziewczynki mogą ogrywać np. rolę: ekspedientki w sklepie, lekarki czy pielęgniarki, a chłopcy: policjanta, żołnierza lub strażaka, to jedne z najciekawszych zabaw. Najmłodsi lubią naśladować dorosłych, sprawa im to nie tylko satysfakcję, ale przynosi także dużo radości. Dzięki zabawom o takim charakterze, dzieci uczą się ról społecznych oraz umiejętności współpracy.

5/5 - (3 głosów)
image_pdf

Geneza i historia zespołu

Wojewódzki Dom Kultury im. J. Piłsudskiego w Kielcach jest instytucją, która w swoim gmachu skupia wiele zespołów artystycznych. Jednym z nich jest Zespół Akrobatyczno – Rewiowo – Taneczny pod nazwą „Trzpioty”.

Zespół powstał w 1978 r. z inicjatywy założycielki Marianny Kiszkurno i miał być dużym zespołem estradowym. W rezultacie utworzono 50-osobowy zespół dziecięcy pod kierunkiem Marianny Kiszkurno.[1]

Wykorzystując akrobatyczne zdolności dzieci Marianna Kiszkurno utworzyła zespół akrobatyczno-rewiowo-taneczny. Początkowo pomagali jej trener kieleckiej ”Tęczy” Jan Rutkowski i Anna Czernic. Część dzieci uczyła się tańca, inne śpiewu a osobna grupa ćwiczyła akrobatykę. Pierwszym tańcem jaki opracowano był obrazek pt.,, Wańka-Wsańka”, pełen temperamentu, elementów akrobatycznych i wigoru.

Drugim przygotowanym obrazem scenicznym był marynarski „Wesoły rejs”, w którym muzyka, taniec i akrobatyka były ze sobą integralnie związane. Podczas II Konfrontacji Dziecięcych Zespołów Tanecznych „Konin 80” zespół wystąpił pod nazwą „Wiercipięty”. Nie spodobało się to dyrektorowi WDK i wtedy zastępca Andrzej Litwin wymyślił inną nazwę „Trzpioty”. Pełna nazwa brzmi „Dziecięcy Zespół Akrobatyczno – Rewiowo – Taneczny Trzpioty”. Właśnie to połączenie akrobatyki, tańca i śpiewu wyróżnia zespół w kraju.[2]

W 1979 r. zespół liczył 117 dzieci w tym 9 chłopców i 108 dziewczynek w wieku od 6 do 14 lat.[3]

Pierwszymi członkami tego zespołu byli:

Jest to lista pierwszych członków zespołu z 1979 r. która zamyka się liczbą 116 uczestników.[4]

Na przestrzeni XV lat liczba ta nie ulegała większej zmianie i w poszczególnych latach wynosiła:

  1.    Beata Cygan
  2.    Monika Bisag
  3.    Anna Barańska
  4.    Anna Durlej
  5.    Anna Janik
  6.    Anna Wójcik
  7.    Iwona Grabarz
  8.    Agnieszka Osman
  9.    Piotr Grabarz
  10.    Anna Orkisz
  11.    Maciej Orkisz
  12.    Małgorzata Nowak
  13.    Renata Strzelec
  14.    Agnieszka Kuc
  15.    Agnieszka Wójtowicz
  16.    Edyta Salomon
  17.    Barbara Bińkowska
  18.    Beata Drab
  19.    Agnieszka Kurkiewicz
  20.    Agnieszka Jackowska
  21.    Edyta Ochocka
  22.    Anna Czyżycka
  23.    Maciej Czyżycki
  24.    Monika Kajda
  25.    Joanna Kowalewska
  26.    Elżbieta Berner
  27.    Joanna Berner
  28.    Izabela   Macyk
  29.    Małgorzata Kopycińska
  30.    Joanna Jamichta
  31.    Justyna Zybura
  32.    Katarzyna Bochenek
  33.    Łucja Ketlińska
  34.    Patrycja Dodosz
  35.    Beata Harhala
  36.    Karolina Chłopek
  37.    Aneta Bat
  38.    Izabela Goska
  39.    Angelika Nowak
  40.    Gabriela Szymaszek
  41.    Beata Zuchańska
  42.    Bronisława Pela
  43.    Monika Magala
  44.    Konrad Smuga
  45.    Agnieszka Gołąbek
  46.    Małgorzata Szymańska
  47.    Izabela Janik
  48.    Sylwia Wierzbicka
  49.    Joanna Kowalczewska
  50.    Luiza Nogaj
  51.    Agnieszka Osman
  52.    Magdalena Pyk
  53.    Jarosław Rozborski
  54.    Michał Piotrowski
  55.    Katarzyna Kowalewska
  56.    Joanna Braniewska
  57.    Kamila Mielniczuk
  58.    Anna Piotrowska
  59.    Łukasz Kamiński
  60.    Bartłomiej Posabkiewicz
  61.    Katarzyna Szopa
  62.    Magdalena Augustowska
  63.    Anna Embingier
  64.    Małgorzata Stempień
  65.    Ewa Tkacz
  66.    Ilona Jasińska
  67.    Magda Chyb
  68.    Beata Kłosowska
  69.    Ewelina Trzpiot
  70.    Anna Juchacka
  71.    Urszula Sowa
  72.    Dagmara Biegańska
  73.    Beata Bujak
  74.    Beata Obara
  75.    Inga Piasecka
  76.    Agnieszka Chabior
  77.    Martyna Solińska
  78.    Elżbieta Czerska
  79.    Milena Grzybowska
  80.    Justyna Grzybowska
  81.    Anna Sas
  82.    Dorota Sikorska
  83.    Agata Bernacka
  84.    Anna Siemieradzka
  85.    Anna Sadowska
  86.    Joanna Wroniewska
  87.    Magda Słupińska
  88.    Małgorzata Wawrzycka
  89.    Sylwia Krzysiek
  90.    Roksana Szydłowska
  91.    Ilona Osuchowska
  92.    Tomasz Tamborski
  93.    Anna Zygmund
  94.    Patrycja Zuchowicz
  95.    Dorota Kozub
  96.    Anna Juszczyk
  97.    Aleksandra Burek
  98.    Ernesta Ziomkowska
  99.    Beata Wólczyńska
  100. Ryszard Łukawski
  101. Iwona Rodak
  102. Renata Posłowska
  103. Małgorzata Moskal
  104. Joanna Bugajska
  105. Regina Sideł
  106. Joanna Książek
  107. Katarzyna Drozdowska
  108. Agata Kaczmarczyk
  109. Katarzyna Orlik
  110. Jolanta Wujek
  111. Edyta Ochocka
  112. Izabela Macek
  113. Anna Anang
  114. Katarzyna Szlęza
  115. Agnieszka Miernik
  116. Małgorzata Kołodziejczyk
  117. Dorota Czwartosz

Tabela nr 2

Rok Liczba członków zespołu w poszczególnych latach
1979 117
1980 120
1981 101
1982 125
1983 115
1984 130
1985 126
1986 119
1987 123
1988 128
1989 106
1990 126
1991 127
1992 135
1993 120
1994 120

Z powyższej tabeli wynika iż największa liczba członków zespołu przypada na rok 1992 i wynosi 135 osób, zaś najniższa na rok 1981 i wynosi 101 osób.[5]

Zajęcia dydaktyczne odbywają się cztery razy w tygodniu w dwóch grupach po dwie godziny lekcyjne. W prowadzeniu zespołu pomagają szkoły, nauczyciele i rodzice. Od 1979 r. układy choreograficzne opracowuje Marianna Kiszkurno, a od 1989 r. pomaga jej Anna Drzonek. Od 1979 r. zespołowi akompaniowali: Andrzej Lewanowicz i Zdzisław Maurycy, a od 1992 akompaniuje Izabela Wiatr i uczy również śpiewu.

Oprócz wymienionych osób współpracowali jeszcze choreograf: Andrzej Piotrowski, trenerka akrobatyczna Krystyna Lelas – Wątroba, muzyk Wojciech Mazurczak i tancerz Tomasz Dąbrowski.[6]

Od 1978 r. słowa piosenek i scenariusze układa dyrektor WDK Andrzej Litwin, zaś muzykę komponował do 1993 r. Henryk Morys, Zdzisław Maurycy. Scenografię przygotowuje Stefan Derewlanka. Zespołem opiekuje się Barbara Szular – kierowniczka zespołów artystycznych. Mamy „Trzpiotów” same szyją kostiumy, którym pomaga krawcowa Małgorzata Piątek. Projektowaniem kostiumów zajmuje się Barbara Wałek. Stałą siedzibą zespołu jest WDK w Kielcach.[7]

Obok pokoju kierownika znajduje się zaplecze zespołu gdzie mieszczą się różne akcesoria i stroje m. in. ludowe, sportowe, kosmiczne, kwiatowe, przedstawiające różne zwierzęta np. krecika, żaby, jaskółki itp. Wszystko umieszczone jest na wieszakach w specjalnych workach zasuwanych na suwak aby zabezpieczyć je przed zniszczeniem i zabrudzeniem. Każdy worek jest podpisany imieniem i nazwiskiem członka zespołu.

Stały kontakt z rodzicami sprawia iż zespół może normalnie funkcjonować. Rodzice sami pokrywają koszty związane z wyjazdami na koncerty poza granice miasta Kielc. Do 1994 r. „Trzpioty” były utrzymywane wyłącznie przez WDK oraz miesięczne płaty w wysokości 10 zł.

Od roku 1994 zespół ma już swoich sponsorów. Jest nim Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „Ines” Irena i Jan Koźbiał. 11 lutego 1994 r. zespół „Trzpioty” został zarejestrowany do „Stowarzyszenia Przyjaciół „Trzpiotów” z siedzibą WDK w Kielcach.


[1] Opracowano na podstawie Kroniki Zespołu

[2] Tamże

[3] Tamże

[4] Opracowano na podstawie Kroniki Zespołu

[5] Opracowano na podstawie Kroniki Zespołu

[6] Tamże

[7] Opracowano na podstawie Kroniki Zespołu

5/5 - (2 głosów)
image_pdf

Rzecznik Praw Dziecka

Rzecznik Praw Dziecka jest ważnym organem państwowym, którego zadaniem jest ochrona praw i interesów dzieci. Jest on ustanowiony przez polskie prawo i podlega bezpośrednio pod Prezydenta RP. Rzecznik Praw Dziecka jest ważnym elementem w zapewnianiu prawidłowego rozwoju i dobrobytu dzieci.

Pierwszym zadaniem Rzecznika Praw Dziecka jest monitorowanie przestrzegania praw dzieci przez różne instytucje państwowe i samorządowe. Jest on odpowiedzialny za kontrolowanie działań wszystkich podmiotów, które mają wpływ na życie dzieci, takich jak szkoły, przedszkola, szpitale czy też placówki opiekuńcze. Rzecznik Praw Dziecka jest również odpowiedzialny za monitorowanie praw dzieci w ośrodkach zamkniętych, takich jak więzienia czy też ośrodki dla nieletnich.

Kolejnym ważnym zadaniem Rzecznika Praw Dziecka jest działanie na rzecz poprawy sytuacji dzieci w kraju. Jest on odpowiedzialny za inicjowanie i wspieranie działań, które mają na celu poprawę sytuacji dzieci, takich jak edukacja, zdrowie czy też bezpieczeństwo. Rzecznik Praw Dziecka jest również odpowiedzialny za wspieranie działań na rzecz ochrony dzieci przed przemocą i niedostatkiem.

Rzecznik Praw Dziecka jest również ważnym organem doradczym dla rządu i parlamentu. Jest on odpowiedzialny za doradzanie w kwestiach dotyczących dzieci i przedstawianie swoich opinii na temat różnych projektów ustaw czy też programów rządowych.

Warto również zaznaczyć, że Rzecznik Praw Dziecka jest również ważnym organem dla same dzieci.

Rzecznik Praw Dziecka to instytucja powołana do ochrony i promowania praw dziecka. Jego zadaniem jest monitorowanie sytuacji dzieci w Polsce i działanie na rzecz ich dobra. Rzecznik jest powoływany przez Sejm na okres 5 lat i jest odpowiedzialny przed Parlamentem.

Rzecznik Praw Dziecka ma szeroki zakres działań, które obejmują między innymi:

  • monitorowanie sytuacji dzieci w Polsce,
  • działanie na rzecz poprawy ich sytuacji,
  • podejmowanie działań na rzecz ochrony praw dziecka,
  • występowanie w imieniu dziecka przed organami państwowymi i samorządowymi,
  • udzielanie pomocy dzieciom i ich rodzinom.

Rzecznik Praw Dziecka jest ważnym i potrzebnym elementem systemu ochrony praw dziecka w Polsce. Poprzez swoją działalność, pomaga dzieciom, które znalazły się w trudnej sytuacji, a także przeciwdziała przemoc wobec dzieci i wykluczeniu społecznemu.

Jednak Rzecznik Praw Dziecka nie jest jedynym rozwiązaniem problemów dzieci w Polsce. Wymaga to szerszego podejścia, które zakłada współpracę różnych instytucji i podmiotów, w tym rodziców, nauczycieli, lekarzy, prawników i specjalistów z różnych dziedzin.

W Polsce, Rzecznik Praw Dziecka jest ważnym elementem systemu ochrony praw dziecka. Poprzez swoją działalność, pomaga dzieciom, które znalazły się w trudnej sytuacji, a także przeciwdziała przemoc wobec dzieci i wykluczeniu społecznemu. Dlatego ważne jest aby instytucja ta była odpowiednio wspierana przez państwo i społeczeństwo, aby móc skutecznie realizować swoje zadania.

Rzecznik Praw Dziecka jest osobą stojącą na straży praw dziecka określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencji o prawach dziecka i innych przepisach prawa, z poszanowaniem odpowiedzialności, praw i obowiązków rodziców.

Rzecznik kieruje się nade wszystko dobrem dziecka i działa na jego rzecz (np. prawo do życia i ochrony zdrowia, do wychowania w rodzinie, do nauki, akceptowanych warunków socjalnych czy ochrona przed przemocą, demoralizacja, zaniedbaniem, wyzyskiem). Głównym zadaniem Rzecznika jest podejmowanie takich działań, których celem nadrzędnym jest zapewnienie dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju, z poszanowaniem jego godności i podmiotowości[1].


[1] Ustawa z dnia 06.01.2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka, Art. 1-3, Dz. U. z dnia 31 stycznia 2000 r. (aktualny stan na dzień 08.04.2008 r.).

5/5 - (2 głosów)
image_pdf